متن و شعر زیر از بانوی پراحساس و خردمند آریانه یاوری در سایت جار منتشر شده است.در باره ی استاد معین زاده و نوشته هایش سخنان فراوان گفته و نوشته اند که این هم به آن گنجینه ی قدردانی از یک اندیشمند ایرانی اضافه شده است.  (کلوپ اهل قلم)

***

از :آریانه یاوری

هوشنگ معین زاده بین کفر و عصیان

چکمه ها

آمد سحری ندا از میخانه ی ما          کای رند خراباتی دیوانه ی ما

بر خیز که پر کنیم پیمانه زمی         زان پیش که پر کنند پیمانه ی ما

نمی دانم اگر بخواهم شعری بسرایم با کدامین کفری آغاز کنم و با کدامین عصیان پایان دهم . نمی دانم نثرش را در کدامین گنجه ای پنهان کرده بود و با کدامین رند و خراباتی جامی زده که هنوز لبانش از بوسه های پیمانه اش میسوزد . نقاب از چهر ه ی خدا و پیامبرانش نادر وار برداشته و آنها را به میخانه برده و با خیام جامی زده اند .

و در دوزخ روی شبدر های آتشین با فرشتگانش چرخی زده و با خدایش دوئلی کرده . سراب و باورهای دینی را رسوا کرده و کوزه گران را مژ ده ای داده و ساقیان را ساغری . 

جامی را در دست گرفته و از روی پل باریک دوزخش مست کنان ماهرویان را نوازش کرده و مدینه ی فا ضله را در دوزخ بنا کرده و با قلم مهربانش الفبای رسوائی را به خدا و پیامبرانش درس داده و از نثر زیبا و روانش لا لا ئی برای گنجشگان بی کس و مستان و ولگردان را در مدینه ی فاضله جائی داده ..آ

چکمه ها

چکمه هایت را به کدامین میخ

آویز کنم  

که خود از دیوار های دود گرفته خسته اند

و طلب بو سه ای دارند  

چکمه هایت را در کدامین گنجه پنهان کنم

که خود خدا را پنهان کرده اند  

و از آیه ها خسته اند

ستار ه هایت را در خلاء خدا رها کردم 

 پیامبران پیر و مفلوک با عصا های شکسته

در کو هها پنهان شد ند  

و من به سوگواری حرمتت نشستم

گریستم   گریستم

اما هنوز خدا در گنجه پنهان است .