سروده

از: آذر پژوهش

با استقبال از فریدون مشیری، تقدیم به هوشنگ معین زاده به پاس کتابش

« خیام و آن دروغ دلاویز»

بوی سبزه، بوی  گندم،  بوی خاک

بوی خاک خورده باران، بوی پاک

فریدون مشیری

« سریر سبز »

بازی نور و کویر، سایهُ مرد دلیر،

مرد تنها، مرد شیر،

رنگ خام خشت و آجر، شرم سرخ روی لاله

پشت خرمن،  جان بالغ

دست سوزان نوازش

در نبرد بیم و خواهش

پیر کور آنسوی تر   رو به درگاه نیایش

کو؟ کجا آن باد؟

کو؟ کجا رگبار و طوفان

کو؟ کجا فریاد....

                                تا که گیرد داد   از بیداد.

تا رهاند لاله را از شرم گونه

تا بباراند شراب نور را در کام چشمه

تا بروباند کویر دور را

تا رهاند تاک بی تزویر را

                                  از خدایان ندیده.

کو؟ کجا آن مرد، آن بی تاب

تا کند با نوک تیشه

تیغ سخت زهد و پیشه

تا برافروزد چراعی

تا فشاند گوهر ناب خرد را

                                    بر سریر سبز

                                                      پیشه